Dimitrijevićeve slike, objekti i instalacije su sastavljene od kombinacije boja, brojeva, mnogobrojnih isečaka i zapisa raznih društvenih igra – tablića, jamba, iks-oksa itd. Svi oni zajedno u kombinaciji sa izrazitim osećajem za kompoziciju i odnose slikarskih elemenata na platnu, stvaraju upečatljivu vizuelnu celinu koja momentalno uvlači posmatrača u svoj jedinstveni svet. Ova apstraktna slika imaginarne dokolice, prividno prozaičnog „običnog“ života, one sfere u kojoj se pojedinac odmiče od društva i konačno vraća samom sebi postala je takoreći trade marka njegovog umetničkog rada. Dokolica, kao jedina tema kojom se slikar bavi već godinama, samo je na prvi pogled socijalno indiferentna. Iza zatvorenog sveta ličnih žvrljotina prenetog na monumentalno platno, krije se subverzija dominatnih vrednosti savremenih evropskih društava: društvena hirerarhija, etika rada i porodičnih veza.