Miško Šuvaković (Beograd, 1954) je teoretičar, estetičar, umetnik, kustos i profesor teorije umetnosti, kulture i estetike. Diplomirao je 1981. na Tehničkom fakultetu Univerziteta u Beogradu i doktorirao 1993. godine na Fakultetu likovnih umjetnosti Univerziteta umetnosti u Beogradu s temom Teorija umjetnosti i analitička filozofija.

Suosnivač i član konceptualne Grupe 143 (1975-1980); suosnivač i član neformalne teorijske i umjetničke Zajednice za istraživanje prostora (1982-1989) i član teorijsko performerske grupe TkH (Teorija koja Hoda, 2000-2001).

Dekan i redovni profesor na Fakultetu za medije i komunikacije u Beogradu. Doktor nauka o likovnim umetnostima. Docent, vanredni i redovni profesor na Fakultetu muzičke umetnosti, Univerzitet umetnosti u Beogradu (1996-2015). Predavač na Interdisciplinarnim studijama Univerziteta umetnosti u Beogradu (2002-2015). Predavač na Arhitektonskom fakultetu Univerziteta u Beogradu (od 2012).

Predavač na Fakultetu za humanističke studije, Univerza na primorskem, Kopar (2002-2008). Predavač na Fakultetu likovnih umetnosti, Univerzitet umetnosti u Beogradu (2005-2006). Predavač na Fakultetu političkih nauka Univerziteta u Beogradu, 2008. Gostujući profesor na Filozofskom Fakultetu u Ljubljani (1998). Gostujući profesor na Helsinškom univerzitetu (2012). Počasni član Društva za estetiku Slovenije; predsednik društva za Estetiku arhitekture i vizuelnih umetnosti Srbije; i drugi potpredsednik Međunarodnog društva za estetiku (IAA). Napisao je petnaestak eseja, dvadesetak knjiga: Scene jezika. Uloga teksta u likovnim umjetnostima, Fragmentarne istorije 1920-1990 knj. 1 i II (ULUS, Beograd, 1989), Martek – Fatalne figure umjetnika (Meandar Media, Zagreb, 2002), Mapiranje tijela/tijelom – Zlatko Kopljar (Meandar Media, Zagreb, 2005), Historija umetnosti u Srbiji XX vek. Prvi tom: Radikalne umetničke prakse (Orion art, Beograd, 2010) i dr.