Konceptualno objedinjen narativni tok u izloženim radovima predstavlja svojevrsni presek kritičkog stava umetnika prema sistemu, društvu koje i dalje počiva na vrednostima devedesetih godina i recidivnom stanju sa kojim se svakodnevno suočavamo. Serija kolaža na ogledalima, foto tapetima, video radovima prikazuju deformitete društva koje u korelaciji sa preuzetim elementima sa Zapada (ideologija, kontrakultura, muzika, umetnost), bivaju rekontekstualizovani, izmenjeni i prilagođeni geografskom podneblju. Simboli na radovima su vesnici prošlosti – oni igraju na granicama kulturnog nasleđa i autohtonih vrednosti – prisvojeni su kao fragmenti iz srpske prošlosti.