Politički odnos umetnice prema sopstvenom telu, kao i subverzija ustaljenjih normi kojima se aktivno bavi kroz performans, dokumenovani su i kroz seriju crteža Oslobađanje, koji predstavljaju žensko telo koje pada kroz prostor. U tom padu, koji više podseća na let ili plesni okret, ona zauzima položaje kao da spava ili se nalazi u majčinoj utrobi. Kaligrafski potez crvenih linija naznačava jedinu odrednicu njenog kretanja, podsećajući na uterus i jajnike, ali i na ožiljak ili crveni konac koji često koristi u performansu kada povređuje ili zašiva svoje telo. Ovim autoportretom umetnica nedvosmisleno prisvaja vlasništvo nad svojim telom, “rađa” samu sebe i stvara sopstvenu putanju i prostor.