“Zaljubio sam se u zvuk mreže koja se trese dok je lopta prolazila.” Pee Vee Kirkland, legenda uličnog fudbala

Rad „Ništa osim mreže” za svoj primer ima sliku košarkaškog obruča sa lančanom mrežom snimljenu noću na jednom od beogradskih igrališta na otvorenom. Njegov audio sadržaj se sastoji od snimljenog zvuka „susreta“ dva igrača na istom igralištu: njihovih koraka, odbijanja lopte i njenog prolaska kroz obruč i mrežu.
U toku odvijanja ovog dela, dok slika i zvuci nisu sinhronizovani sa stalnom razlikom u međusobnom odnosu (zbog različitih petlji), osoba koja posmatra neće moći da vidi loptu. Prisustvo lopte je predstavljeno u apstraktnom i sirovom zvučnom dokumentu nekog drugog događaja. Ono što će svaki posmatrač videti je, na prvi pogled, u potpunoj suprotnosti sa njegovim zvukom: na pravilnom okruglom obliku obruča nalazi se lančana mreža „pokrenuta nečim”. Njeno postojanje u mraku igrališta, dobija meditativne karakteristike monumentalne organske geometrijske forme, koja je u tek uočljivom kretanju pred posmatračem, ostavljajući ga u stanju izvesnog očekivanja i prepoznavanja, uranjajući u dubine odnosa slike i zvuka. Percepcija posmatrača je izazvana laganim pokretima i na neki način umirena pred hipnotičkom scenom koja za posmatrača postaje „događaj sa specifičnim značenjem“.