Ivana Ivković (1979, Beograd) diplomirala je slikarstvo i magistrirala crtež na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu, gde je trenutno na doktorskim studijama iz oblasti slikarstva. Od 2002. godine izlagala je na više samostalnih izložbi u Srbiji, Austriji, Nemačkoj, Libanu, Italiji, Španiji, SAD-u, Turskoj, Danskoj, Kanadi, Indiji i učestvovala na nekoliko značajnih grupnih izložbi u zemlji i inostranstvu. Tri puta je bila finalistkinja Politikine nagrade za najuspešniju izložbu, 2007, 2010 i 2019. godine. Dobitnica je stipendije KulturKontakta iz Beča (Austrija) 2008, Residency Unlimited organizacije iz Njujorka (SAD) 2012, Casa dell Arte stipendije u Bodrumu (Turska) 2013, kao i stipendije grada Linca (Austrija) za 2014, stipendije Ministarstva kulture Kvebeka u Montrealu, stipendije Beirut Art Residency iz Libana, kao i nekolicine drugih programa. Njeni radovi se nalaze u Wiener Stadtische kolekciji savremene umetnosti, Telenor kolekciji savremene srpske umetnosti, u kolekciji Oktobarskog salona, Muzeja grada Beograda kao i u nekoliko značajnih privatnih kolekcija u Njujorku, Bazelu, Lisabonu i Turskoj.
Ivković je stekla međunarodno priznanje svojim radovima u kojima dekonstruše stereotpne uloge žena i muškaraca u heteropatrijarhatu. Pojam identiteta i rodnog iskustva igra ključnu ulogu u njenom radu. Ivković ispituje rodne uloge između žena i muškaraca u umetnosti koristeći nago ili poluobnaženo muško telo kao performativni instrument u okviru svojih orkestriranih scena ili tableu vivant-a. Izloženo u različitim odnosima unutar izložbenog prostora i uz minimalističku koreografiju, muško telo u Ivaninim performansima postaje upravo medijum, kanal osetljivosti, ranjivosti, nelagodnosti i senzualnosti.
Razvijajući se između lične istorije i prolaznih uspomena, Ivanina umetnička praksa obuhvata širok spektar medija putem kojih stvara intervencije specifične za određenu lokaciju i ambijentalna okruženja u izložbenom prostoru. Ivanin rad prvenstveno je povezan sa crtačkim medijem, otkrivajući tehnički, izražajni i interpretativni potencijal u njegovim fleksibilnim granicama kroz artikulaciju konceptualnih i tematskih sadržaja koji su u fokusu autorkinog istraživanja: u rasponu od ličnih razmišljanja, intimnih priča i neposrednog okruženja do različitih fenomena globalnog društveno-političkog konteksta koji su proizašli iz umetnicinih čestih dislokacija putovanjima i nomadskim načinom života.
Bez obzira da li ostaju kao dvodimenzionalna igra linija i oblika, ili su monumentalizovana i izgrađena za određeni prostor, sva Ivanina dela su, pre svega, povezana asocijativnošću scena, složenim simboličkim značenjima izabranih motiva – suptilna i poetska ali istovremeno i vrlo snažna izjava. Prepoznatljiv i individualan kreativni proces koji Ivana neprestano ugrađuje u crtež, a zatim dalje razvija kroz rad sa drugim pažljivo odabranim medijima (fotografija, ambijentalne instalacije i site-specific instalacije, tekstilni i svetlosni objekti, performansi i orkestrirane scene) najtačnije se može shvatiti kao odraz specifičnog senzibiliteta i percepcije sveta. Ovaj proces refleksije u autorkinoj potrazi za ličnim i umetničkim identitetom suočava se i duboko prožima intimne narative i autobiografske reference sa društveno-političkim realnostima prostora i okruženja od Severne i Latinske Amerike, preko Afrike i Evrope do Bliskog istoka.
